ရာမညေျမမွႀကိဳဆိုပါ၏.....ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ႀကပါေစ.....

အစိမ္းစိမ္းခ်ိဳးခံလိုက္ရတဲ့....ငါ့သစ္ပင္မွာ.....

ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္းသစ္သီးေတြ...အမွည့္လြန္လို႕......

တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြက်...........................

ဒီတစ္ညေတာ့.......ငါ..တိတ္ဆိတ္စြာ...လြမ္းပါရေစ.........။

ေကာင္မေလးေရ.......ေကာင္းကင္ေပၚက က်လာမဲ့....ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကုိ...လွမ္းေမွ်ာ္တဲ့ငါ့ အတြက္.....

က်လာတာက....ငါ့လည္ပင္းကိုစြပ္မဲ့ႀကိဳး........

ခပ္တိုးတိုးေတာ့...ေျပာေန ၾကေပမယ့္...ငါ့နားေတြက.....အသားႏုမတတ္ေသးဘူ.....။

အျဖဴေရာင္ အ႐ုပ္ေတြ.....ၾကားမွာ...အလူးလူး အလိမ့္လိမ့္ နဲ႕....

အသက္႐ူမ၀ေသးတဲ့...ငါ့ႏွလံုးသားက..

မင္းရင္ဘက္ကိုပုတ္ခတ္ခဲ့ေပမယ့္............မင္းကုိျမင္ရဖို႕ေတာင္အလွမ္းေ၀းလွတယ္....

.ဘာ့ေၾကာင့္မွန္းမသိေပမယ့္......မင္းအေၾကာင္းေတြးမိတုိင္း.........

တာရာမင္းေ၀...ရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းကိုု.... ငါသတိရမိတယ္.............

(ဖဲေမြ႕ယာေပၚမွာအိပ္မွ မဟုတ္ပါဘူး......

ေက်ာက္ခင္းလမ္းမွာ အိပ္တဲ့ သူ လည္း...နတ္သမီးအိမ္မက္...ကို မက္ခြင့္ ႐ွိတယ္)......

ငါ့မွာေတာ့...ျမစ္က်ိဳးအင္းေတြျပတ္ေ႐ြ႕စဲ..........

ေရာဂါတတ္ေနတဲ့....လမင္းဟာ.....တိမ္ေတြကိုဘယ္လိုကုစားေပးမွာလဲ..............

ဒါဆို...ငါ့အိမ္မက္ေကာ...................

အေရာင္ေတြဆိုးရမွာလား.......

ၾကားလိုက္ရတာက...တံခါးပိတ္သံ..တစ္ခ်က္......

စက္မသြားေတာ့တဲ့...နာရီတစ္လံုးလို......

မင္းဟာ......ငါ့အေတြးထဲမွာ အသားက် လ်က္........

စားသားပ်က္ခဲ့တဲ့........ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လို.........

အရာရာကို.....ေမ့ႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားရဦးမယ္......................။